Kwart Triathlon Rotterdam: Spontane ideeën zijn soms de beste ideeën.

Nadat ik mijn laatste blog had geschreven heb ik een aantal keer de vraag gekregen of ik dat vaker ging doen.

Leuk om te horen natuurlijk, maarja, waar moet je in hemelsnaam over schrijven als je traint voor een triathlon? Zoals ik al zei: ik heb de afgelopen weken alleen maar gefietst, gelopen, gezwommen, gefietst, gelopen, gezwommen, gefietst en gelopen en dan weer gezwommen. 

Maar, nu heb ik weer wat content. Met nog een krappe 2 weken te gaan tot de Ironman,  zijn de laatste voorbereidingen nu echt begonnen. 

Afgelopen zondag vond de Tri-Rotterdam plaats: een kwart triathlon op de Willem Alexander baan. Hoewel het helemaal niet op mijn planning stond, leek het mij toch geen verkeerd idee om een keertje geoefend te hebben. Ik besloot mij last minute in te schrijven. 

Het was een stralende maar bloedhete dag. En voor mij een wederzien met de Willem Alexander baan: hier heb ik in mijn jaren als wedstrijdroeister namelijk vele avonden en weekenden op het water doorgebracht. Vandaag mocht ik de baan van een ander perspectief bekijken. 

Ik had geen idee hoe ik in het veld zou liggen, dus ik besloot om mij volledig te focussen op mezelf. Ik voelde me goed, en ik merkte al snel dat ik een grote voorsprong had. Op zo'n moment krijg je vleugels. Ik liep de wedstrijd ontspannen uit en kwam, met een voorsprong van 12 minuten op de nummer 2, als eerste vrouw over de finish. Heel blij mee! 

Het vertrouwen is er, laat die Ironman maar komen!